Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 80]

Onomwonden

Een schilderstuk bewoont zijn diepste trekken
naast kleuren die de doekrand overlappen;
ze maken sporen zichtbaar van de stappen
waar droom en daad schoorvoetende vertrekken.

Stramien van tekens - schamel door het schrappen
maar overeind als oorsprong, strijd ter plekke
gevoerd met krabbels, toetsen voor het ontdekken
waarin het onvoltooide kan ontsnappen.

Vluchtig gekortwiekt en nog niet bevrijd
de lijn, de streek, langs slingerpad gevonden.
Ook schaduw over houtskool ingeleid
door het paletmes strak en onomwonden,
van ontoereikendheid al vrijgepleit:
het beeld juist schoner in zijn vroege wonde.