Het Liegend Konijn. Jaargang 6

[p. 23]

Een parabel

de atheïst waart rond in een eerder ontgonnen gebied,
waar hij voorleest uit een verlezen krant, het bronzen
boekdeel der humanisten, in dit gebied vindt hij jezus,

de eeuwige tooghanger, die zegt: ‘zichzelf de wimpers
ontnomen te hebben en te zijn gevallen tot waar afval
zwerft door tuinen, tot waar vruchten reeds lang

afgeworpen zijn.’ door deze woorden ziet de atheïst
hoe vreemd jezus eigenlijk lijkt, terwijl hij loopt
op pleisters en op zijn rug een sluier ontbeert

van vlees en van gebonden takken. Hij laat
zijn ware gezicht zien: ‘dat van een dode,
iemand die beseft heeft broos te zijn,

gelijk het verroesten van letters,
de sporen in los zand, waarin
de mens graaft naar wat hij
elders niet vindt.’

God.