Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 125]

Stoelen poten uit

Wij draaiden stoelen poten uit
veegden neuzen van gezichten
naaiden glazen aan elkaar.

We riepen elkaars goden aan
schreven héél slechte gedichten
(er gingen geen stenen door de ruit;
er kwam geen stof op de dingen).

Ik wierp ballonnen de lucht in
alsof het kinderen waren, teerlingen.
Heel lang keken wij
die dingen na