Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 105]

Donker geborduurde bloem

Moeder, ik zal alles doen wat je zegt,
zolang je maar niet zegt wat ik moet doen.
Zal ik je nu doodmaken, of jij mij?
Daar is een mes - hoe het gebruiken -
Zit er een startknop aan?
Ik leg nog steeds alles verkeerd;
je stem wordt klein en kleiner en je hoofd
is een soort van pruim, niet sappig en niet lekker.
Waarover ging ons gesprek onze ruzie onze liefde?
Dat je nu zo zwijgt betekent vast wel dat
alleen een levensgrote vaas
dat kan bevatten.

Moeder, ik zal alles doen wat je zegt;
moet ik je foto's door de ramen gooien?
Zou je dampende hart
dat sterven overleven? Je familie
staat al jaren stokstijf stil, je ooms en tantes,
op steenachtige foto's bij hun
stenen gevels in de velden
sedert jaren betrapt op
hardvochtig zwijgen, onveranderd
mee-etend van je aandacht en
je daglicht, zal ik ze voor je?
En zal ik hun rafels voor je bewaren?

[p. 106]

 

Moeder ik zal alles doen wat je zegt

 

zolang je maar niet zegt wat ik moet doen.

 

Zal ik je meenemen naar een strand in Bretagne

 

en je in de schaduw van een herberg

 

laten uitwaaien? Daar zal je stem

 

die nooit méér is geworden dan een

 

magere zeevogel daar zal je stem die mij

 

toch met zijn warme bloedsomloop,

 

en ik daarin gevlijd met een bepaalde draaiing,

 

vertwijfelen voor altijd; je zakdoek uit Korfoe

 

zal wapperen maar niet behoeden

 

met zijn donker geborduurde bloem.

 

 

 

Moeder ik zal alles doen wat je zegt;

 

had jij het antwoord niet op vragen,

 

altijd lastige, soms niet gestelde, uitgestelde

 

tot achter het kralengordijn van het vaag

 

verregende vakantiehuis? Had jij

 

het recept niet in je stukgevroren oven

 

opgeborgen? - na een barre winter

 

wilde de gasring niet meer praten, jij

 

verstilde en je man, die niets kon maken,

 

stond er kalm voor stokvis bij, daar kom ik

 

weer bij dat zwijgen uit. Straks erf ik het

 

en zegt het wat ik niet met je moet doen.