Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 72]

[En nu halfzingend halfsprekend]

(....)

En nu halfzingend halfsprekend
de eentoon. In riten geklonken roept
zij voortijd aan. Gegons uit de nissen
en hoeken. Geneurie dat laag inzet
en kabbelt, en heft de laatste syllabe.
We zoeken het woord dat daarvoor
was. Het is geen loflied, geen treurzang
of een mobiel gesprek terzijde. Zij
seint naar verleden, naar voorvolk.
Zij heeft hun recitando geërfd.