Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 61]

Meneer de Lange^* In memoriam Geert Lubberhuizen

1

Gestorven vriend
hoe wek ik je in woorden
leven vol schroom
angst voor een arm om je schouders
je weet maar nooit met zo'n arm
leerde de oorlog
zonder vlees op de duur
een en al bot

uit je woorden kwam je niet meer
toen ik je voor het laatst zag
maar je sprak met je gezicht

‘ga maar even bij hem liggen’
zei je vrouw en naast je in bed
sloeg ik hulpeloos mijn armen
om je grote levende lijf
dat nog van geen sterven wist
onmogelijk afscheid
dat ik nooit heb kunnen nemen

* Meneer de Lange was een van de namen waarachter G. Lubberhuizen schuilging tijdens de Duitse bezetting in 1940-1945.

[p. 62]

2

Geert is ondergedoken
denk maar niet dat hij dood is
zo'n bericht in de krant zegt niets
hij heeft waarschijnlijk iets uitgehaald
dat het nachtlicht
het spooklicht van de bezetter
niet verdragen kan

met valse papieren leeft hij in de dood
en wacht op het gunstige moment
van zijn verrijzenis
daar zijn meer gevallen van bekend

[p. 63]

3

Het wachten moe
tijd mocht nooit verloren gaan
beende je door de sneeuwjacht
gehaast op weg naar huis

ik keek je na
tot de sneeuw me het gezicht benam
ik kreeg gelijk
voor mij kwam er toch nog een bus

ik dacht wat tijd te winnen
nu weet ik beter
en ween om je
als om een vader

[p. 64]

4

Op Llontor Geert
was een man zo lang als jij
die onder een kanarieboom
het lot voorspelde

omringd door heden en verleden
op dat eiland in de Bandazee
zat bij zonsondergang
de bevolking saamgehurkt
onder de oude heilige boom
die stond op de hoogste plek
en de zee overzag

ik was erbij en ook jij
nauwelijks heengegaan
nog vers in mijn gedachten
toen de wijze man
met een kippenbotje de grond omwoelde
en de goden spreken deed

het zat goed wisten de goden
alles bleef leven
ook jij
in de eeuwigheid
die nooit begon en nooit ophield
verdriet was niet nodig
was de boodschap van de goden
in de snel vallende nacht
die louter licht bleef