Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 392]

Lucienne Stassaert

Met wisselend gemoed

1

Al wou ik het leven bezingen
dat uit de hand gelopen is
al nergens anders

Dan in 't hiernamaals
is te vinden -

Al hou ik gevoelens achter
als voedsel voor een galgenmaal
op te biechten bij beetjes en brokken

Als het restant
van iemands betere ik -

Toch zal de stilte zwaarder wegen,
even onpeilbaar als zijn schaduw
in het zwarte bloed van de zon.

[p. 393]

2

Hoe in de smalte
van een plotse inham

Een doorgang naar vroeger
bevaarbaar wordt

Een zomertuin tot leven komt
met spooksels van zonnebloemen

Zo doodeerlijk
als de mummie

Van een man, een vriend, een vader
aan het eind van zijn geduld.

[p. 394]

3

Een tweede stem voegt zich bij hem
Waar ik zolang ben gebleven
klinkt nu alsof zij mijn geheugen

In toom wil houden
tot de woestijn in zicht komt
als water, zo schoofbloot als nooit.

[p. 395]

4

De angst staat hoog.
Het duurt een eeuwigheid

Voordat hij begint te bestaan
en de nacht ten klaarste oplicht -
Ik val als een ster in zijn hand.