Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 309]

Opperdepop

Ik zit aan tafel, tel de dag. Woensdag. Ik weet
wat dat betekent. Zou mezelf gelukkig moeten prijzen.
Ja. Dat zeg ik tegen iedereen. Iedereen is Niemand.
En toch Piet, Matz en Marie en Mohammed en Madelief.
Mijn hoofd is leeg. Mijn gedachten op. Opperdepop.
Morgen zou het anders kunnen zijn. Laten we dan
naar buiten gaan. Maar dan echt met Iedereen.
Met de handen los fietsen. Of, nee, nog beter:
Op paarden de grens over galopperen. Harder.
Harder! De wind slaat haren tegen de oren.
Lantaarnlichten vliegen als straaljagers. De lucht
is het water waarover je in een speedboat scheert.
Hoger. Hoger! Met spuitbussen op wolken schrijven.
En dan de liefde bedrijven. Tot we niet meer kunnen.
Geen paniek. Morgen is het donderdag. Je weet het niet.
Je weet nooit hoe dat zal zijn. Nee. Geloof jezelf niet.