Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 307]

Jannah Loontjens

Golven

Wat zal ik. Waarom. Woorden wegen. Een gedicht.
Een dichter. Zelfs deze twijfel is al zo vaak
zo veel beter verwoord. Wacht op mijn blik
op de komma, de pen, het wit op dit papier.
Ik zou het moeten vouwen. Een hoed. Een boot.
Het zal via de goot, het riool, die saaie Hollandse
oevers langs, eindelijk, de zee opvaren. Een school
achterna jagen. Surfen op de sproeier van een walvis.
Mee aan de poten van een meeuw. Wekenlang bij een
rif nietsnutten. Flirten met schouders van catamarans.
Zout water drinken. Met een albatros kletsen. De zon
in staren. Blindelings verliefd worden op een haai of
een rog. Wereldrecords verbreken. In zichzelf of in
zeezieke hallucinaties geloven. Of, gewoon, eindeloos
over ontelbare rimpelingen van de kleine en de grote golven.