Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 293]

[De taal van snaren en gebaren...]

De taal van snaren en gebaren is luchtverplaatsing,
vluchtigheidsbeheersing, zoals vingers vlinderen
naar de parades zwarte toonsoldaatjes op muziekpapier.
Nu is hier, nee hier, nee hier, nee hier.

Geluidsdragers zijn wij, een merk, een men,
onrustrijk, weermennen zeggen ons waar wolken
zullen, al doen die maar, of ruiten trillen
en laaien in ochtendzon. Doe of je niet voorbij,

zegt een men. Pas in vitrines zijn fluiten, violen
karkas van wat was. Een men houdt wie ooit
toch de mooiste geacht voor gezien en smacht
naar weer nieuw van hetzelfde. Da capo al fine.