zoveel is zeker hij wilde me redden godverdomme alsof ik met mijn smoeltje niet veel vaker...
de liefde de liefde meneer?
nou godverdomme gewoon hij wilde me redden en ik en ik
ik gansje hield me mooi
pluim opstrijken en weg
alsof het me niks deed veer na veer in mijn o heer wat valt er nou te lachen trut alsof je soms niet weet dat je 'n prachtreet - hoezo was hij hier de dichter
me dunkt: veer heer deed reet - ik had hem op zijn ziel getrapt
ik had hem op zijn ziel getrapt (precies het woordje dat ik standaard schrap) niet zo zuinig zijn ziel
hij mij redden godverdomme en ik maar trappen trappen hier kromp hij
wist toen niet hoe rap hij die trap met meer trappen weer op hemelbestormend had ik niet meer mannen gek ineens was het teef - ook had hij als een slang gesist -
ineens was het teef en ik schijnheilig neem iran!
[pagina 283]
[p. 283]
iran?
neem iran, teef!
he he! dat luchtte zichtbaar op ineens was ik gewoon zo'n charlatan mijn poëzie ja sorry hoor
bewijs het tegendeel bewijs bewijs snoof hij oplichterij
je versluiert, schat
trekt mist op articuleerde hij pardoes heel puntig
enfin hartje píkkedonker bos - bijgod dat lokt - zou ik zijn handje fluks weer los haha
ha ha? ik gaf geen kik en nog bleef hij me dreigen tanden bloot ja lach jij maar
goedkoop, snoof hij (b/worst met haar) en hij... hij heus de kwaaiste niet
want liefje gaf ie me op een (nou ja) die versjes van jou...
hij mimede gans het volk
hij mimede oerstevig mijn veste
hij mimede gedreven de stootram de dolk en toen
akelig nauwgezet opdat ik er niet goed van werd ontvouwde hij
[pagina 284]
[p. 284]
het briefje...
schudde onthand zijn hoofd
kut voor mij aan hem lag ut niet nee (hij leek me danig aangeslagen)
Het Volk had er geen boodschap aan mijn versjes
edoch nimmer zag ik totaler schrik toen ik bevrijd van zijn dolk het volk An Sich daar groot gelijk in gaf je snapt het niet
NOOIT!
verbeterde hij mij ze zullen het nooit snappen stampvoette of nee veeleer totaal totalitair verstrakt lijkbleek - weer die dictie -
ze zullen het nooit snappen nooit
zoveel was zeker hij maakte er werk van hoe durfde ik me zo olijk en verlicht na die banvloek nog en plein public te vertonen au hij trok me daar hardhandig weg van het bordes nou gewoon maakte er werk van: jou zal ik altijd redden prinses remember
kom láát ze!
kom, muze mijn muiltje je zanger is moe
een charlatan was ik geweest een teef schijnheilig en hij, zanger die volle zalen trekt was moe (de ziel) waarom had hij de vleselijke lust in me gewekt dit woordje nu te pas en te onpasgunst
kunst had hij gespuugd hij verachtte dat woord
kom je nog schoonheid of hoe zit het
[pagina 285]
[p. 285]
zanger is moe het succes en het volk maakt hem moe je hebt ogen als diamanten wist je dat
een paar prachtogen, wist je dat schat, ogen van een dichter hier wapperde hij lees dit maar eens
hij stopte mij schalks zoals je dat in boeken leest en ook zo (met nauwelijks verholen trots) zijn laatste liedtekst toe zag er op stoot ook heel viriel uit (markante kaaklijn)
liefde met een knipoog grijnsde hij
en toen alsof hij er serieus mee zat ook nog zo'n niemand zeggen kostbaarheid
steek weg fluisterde hij en nu vertier, in plaats van parels waar ons ondankbaar klootjesvolk zijn reet aan afveegt, muze, pijp je me gewoon,
jij hoeft niet rijk beroemd en zo, mijn muze, pijp me maar gewoon
laat ons de liefde liederlijk
hier maakte hij (had ze in overdaad) een ruim gebaar (aanstalten raadde ik zowaar) en deed zijn blinde zanger na verloor zich helemaal totaal herpakte zich kon bogen op
zo'n schier onuitputtelijk repertoire (vol whisky ook en vrouwen)
door alles heen de rode draad: ach laat mij maar
zijn we zijn al dood tot troost (met veel gitaar) he he het front was eindelijk opgeklaard
[pagina 286]
[p. 286]
die nare frons zou nooit meer weg maar ut stapelde hem niet meer zo spastisch de ene knuist op de andere olleke bolleke knól
en ook de katterige vermoeidheid leek hoewel hij me verzekerd had dat hij gekmakend chronisch was (en hij er een patent op had) tijdelijk weggecrooned
zo ging hij, onze volkszanger, op in zijn evergreens
juist wilde ik ontspannen onderuit (spontaan adem) toen, mokerslag, als laatste stuiptrek van zijn ziekelijke argwaan hij neus lip fok weer die trek ff check: of ik inhoudelijk vragen had
oeps
veeg de vloer maar met me aan hoor muze muiltje alleen van jou kan ik het hebben maak me maar helemaal af
inhoudelijk?...
nou nee niet echt
(had hem het leven
al niet genoeg geflest) - suggesties dan!
nou... eh... om eerlijk... - (zijn gitaar schampte mijn dij)
Auteursrechtelijk beschermd