Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 220]

Kippig gedicht over haan inclusief moraal

Veel melige snaren heb ik geraakt.
Onder melig dient begrepen:
een kudde zebra's zonder zebrastrepen.

Zelf stond ik met ongeringde poten in het voelen het woelen
en het volle wollen koekoeksklokkenspel.

Wat mij er doet aan denken dat de vraag over de kip en het ei
een haan nogal op zijn paard kan zetten.

Regeren over het hok en toch lange tenen die beesten.
Lange tenen! Het heeft geen naam, behalve dan lange tenen.

De verscheurende keuze tussen de kip- en de eierstok
brengt zo'n pluimenbol aan het kukelekuën

en menig individu in een straal van kukeleku
betekent weldra haan op het menu.

Moraal van het verhaal: trek zo'n roodkammig would-be
hoofdgerecht in rode wijnsaus nooit aan zijn taas.
Die beesten hebben het zo al moeilijk genoeg.