Het Liegend Konijn. Jaargang 5



[pagina 218]
Nachtwijsje ik zie glazenmakers in de lucht een groene specht lacht mij uit een spreeuwenwolk en een spreeuwenman en ik die niet meer kan ik dacht te zeilen als een otter door het water maar schelpen kraken onder mijn voeten de woorden breken in mijn handen hechten zich nog vast aan het gras kraaien bezaaien het stoppelveld stappen naar mij toe serafijnen en duivels hand in hand verdwijnen in het zand bij de kauwenboom, die draagt de naam Maria een boom die luistert naar Maria de dood amputeert - zo wordt ook Leontina tot in d'oneindigheid betreurd zie nog 't flikkeren van de sterrenboot een mondstuk in de goot de Switcher switcht graag dus als je omhoogvalt door 't neveldak spring ik omlaag en vang je op schaduwzacht - zalig nu de nacht het zoemen, razen, hameren gedaan hemel en aarde zullen vergaan geen lichtstriemen, ook geen straalpijn samen lopen onder een wolkentrein tafeltje-dek-je op de zwarte berg zalig, zalig is de nacht zie je de Glazenmaker in de lucht vlieg dan als de ganzen je laatste vlucht