Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 188]

Micha Hamel

Gestalten

Daar, midden op het
granieten aanrecht ligt
een damesnagel afgeknipt

Traag wast de kalk tot
helft die droomt van een baan
als beslisser in de grootst mogelijke
roulette ergo

eenmaal biljartbal pingpongt de snoet zich een route richting
buitenlucht en stuitert vlindert veert geruisloos door het venster
weg

Even pauze. Er zijn wolken

Suikerspinnen

Te Koop

Geen hond

Het miezert het regent

Cola, Cola op een bord

Nu nog

nog

... klaar

Waar is ze?
Waar is ze nu?

[p. 189]

 

Morsdood in een plas. Plat op haar rug ligt ze

 

met eender vragend het medallion van haar gebroken

 

witte oog. Een lantaren glazuurt de slagroomsoes, haar

 

 

 

blanke, wanordelijk beschaduwde gezicht. Rimpelingen,

 

een KR een

 

voetstap, kijk een gehandschoende herenhand vist de zeldzame

 

knoert van een

 

oesterparel van de straatbodem en keilt de smadelijke zilverling

 

ZOEF in de

 

 

 

KLAK een anonieme sluiter nagelt haar aan

 

de eeuwigheid en nu voor altijd hangt ze

 

in de toss

 

 

 

Ooooo, als majesteits oog op een schilderij overziet

 

madame het landschap, grootmoedig spreidt ze haar

 

stilstaande licht over de randen van de lijst BOING

 

 

 

slaat de gong de voorstelling af. Want deze kitscherige

 

ansichtkaart krijgt na vannacht bezoek van een werkelijk enorme

 

perforator die die spermagele sfeerpeer perfect koelbloedig knap

 

secuurtjes SNIP-SNAP stanst tot een kwartslag gedraaide

 

 

 

lach. HAPSLIK Diana tot roetmop

 

gepoetst waarna de hemel algeheel

 

verveeld plichtmatig star oerdegelijk

 

aan weer die wassen neus begint.