Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 174]

Hans Groenewegen

Morgen wordt het warmer

I

ongegrepen, geen hand voor ogen, geen doek
mond in mondhoek opensperrend, aangesnoerd
geen buiten de oevers getreden bloeden

afgesneden, levend van het ochtendlemmet
in het distelvlinder wellend distelveld gevallen

[p. 175]

II

ingesloten, ademoplossing uitgewerkt, of we
nu nu nu die zuurstofschuld willen bekennen

ondergaan wij het vallen van de nacht als terechtwijzing
- wat we worden straf voor wat we waren -
het wassen van de maan een reiniging die te laat komt

laat ons, voor uw laatste adem, het licht
uit de klanken karnen, tot ze volledig ingeklonken zijn

[p. 176]

III

onveranderlijk, aan de andere kant van het gebergte
opnieuw beregende bergen, op de helling een jacht

nog op de dag van de schipbreuk geborgen, nog
voor zich de schipper aan de van een bergwand

in het bergmeer afhangende gletsjerrozentakken
uit het water kon trekken begon de sloop

welke vlaktebegerende durft nu nog terug te komen
op diens belofte ons zelfbeeld desnoods in een golf

te tonen, wie stelt zich nog op de hoogte van z'n zelf, ik

anders wel, vannacht nog brand ik die werf af tot de grond

morgen boven haar wolk wellicht nog een boot op een berg
onder die wolk echter geen bergen, geen rozen meer

[p. 177]

IV

uitgestrekt, hand naar de afhangende hand
van de bloesemende oever, zonder meer
geen lichtbrug naar de zon, zonder zon geen
zee tussen de kusten, zonder zee geen kust meer

soms zo stevig in de armen van de zee
genomen, dat ze me het licht uit de longen knelt

soms in luchtspiegelingen ademloos verstrooid