Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 134]

Stadsdichter

Een trein rijdt de muur in,
de schrijver stapt uit
voor de deur van zijn lot.
In zijn hoofd zuigt een kind
aan zijn vinger,
op zijn scherm
loopt de screensaver God.

Hij werkt hier,
maar wordt niet verrekend
in de boekhouding van deze stad.
Soms schrijft hij zichzelf
aan de buitenkant, op een gevel,
maar mist nog de woorden.
Hij tracht

zich zo te bekwamen
dat op een dag
het kind is verzadigd
en God verdwijnt van het scherm.
Dan daalt het woord in de straten
en wordt op alle gezichten
herkend.

Een trein rijdt de muur uit,
een hoofd ligt te slapen.
Het spoor schrijft zich
lui en gezapig

vanzelf.