Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 129]

Charles Ducal

Op deze onmogelijke wijze

Forchta in bivonga^*

Ik weet dat ik mezelf moet schrappen
om plaats te maken voor de poëzie,
maar telkens als het spiegelvlak verandert
in dit scherm zit elders een kopie

van mij, vervuld van jaloezie en haat,
mij even vruchteloos te imiteren.
De zuivere lyriek is altijd plagiaat,
alleen in eigen leven kan men leren

het woord te scheiden van het vlees
op zo'n manier dat het kan overleven,
niet als een wonde en niet als wat geneest,
maar als een hand geopend naar de hemel,

in beving en in vrees.

* Oud-Nederlandse aanhef uit de Wachtendonkse psalmen, 9de eeuw: ‘Forchta in bivonga quamon over mi in bethecoda mi thuisternussi.’