Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 114]

Hendrik Carette

Een oude Leviathan

Doordat hij naast de sloepen blaast zwelt de witte potvis op
en het moederschip met de gebolde zeilen vaart te dicht in 't zicht.

Die kapitein hinkt met één houten been over het houten dek,
en staart en tuurt van tussen het staand en lopend want.

Op de Pequod en niet op de landengte Cape Cod is hij als een god
geplaatst, niet vast aan de mast, maar almaar ijlend en ijsberend.

Daardoor laat de Leviathan zich plots weer zien en harpoeneren,
tot het gebinte van dat monsterschip knapt en kraakt als een gebeente.