| |
| |
| |
Frans Budé
Verplaatsingen
Beladen met zware partituren
in het astrante licht van de nanacht
de diepzwarte piano, verlaten kruk
en veel geduld op een vroege ochtend -
je weet dat hij ooit komt, gehaast
deuren opent voor wie klaarstaat,
klappend de groupies onder het dak,
ziekelijk ongeduld als zijn stappen
echoën door de lege gang, terwijl
er afgesproken is vijf minuten lang
te onderhandelen over 's mans contract,
dan pas zachtjes handen schuddend
op weg naar klavier en muziekpartij
om op te staan, niet al te opzichtig
naar de deur van de kamer die steeds
langzamer, veel te traag, weigert open te gaan.
| |
| |
Beplakt met topzware reclameposters
in het zomerlicht van een Vinex-wijk
het bushuisje, verlaten straat en veel
zonsopgang in vroege ochtend -
je weet dat hij ooit verschijnt, langzaam
aan komt rijden, zijn deuren opent,
verspringende tekst onder het dak,
weinig geduld als oude passagier staat
te stuntelen in de middengang, terwijl
er afgesproken is vijf minuten lang
te wachten op aansluiting regiobus,
dan pas zachtjes te vertrekken
op weg naar eindstation waarna remise,
om op te staan, niet al te opzichtig
achter het stuur vandaan, garage die steeds
langzamer, veel te traag, hem binnenlaat.
| |
| |
Bepakt met zware aktetassen
in schril en koud novemberlicht
het interview, gelaten indruk en veel
ongeduld op deze vroege ochtend -
men twijfelt of hij ooit nog komt, gehaast
gezichten trekt voor wie klaarstaat,
klappend het publiek onder het afdak,
rijzend ongeduld als zijn bewakers
dringen door de volle gang, terwijl
er afgesproken is vijf minuten lang
foto's te nemen in belendende tuin,
zachtjes voortstommelend met collega's
op weg naar staatsbanket en ballet
om op te staan, niet al te opzichtig
voor de vrouw van de generaal, die steeds
langzamer, veel te traag, haar handje zwaait.
| |
| |
Beplant met zware tractorbanden
in het pedante oranje van de nacht
de wasplaats, verlaten water en veel
bleekheid uit een naderende ochtend -
je weet dat die ooit komt, hoge
deuren opent voor wie voorwaarts
rijdt, klappert water over het autodak,
treiterend gejank als ook de wieldoppen
pletterende straal ontvangen, terwijl
er afgesproken is vijf minuten lang
edele autowax en bodemreiniging,
dan pas lichtjes schuddend voortgedreven
naar de gele borstels en de schuimmachine
om op te staan, niet al te opzichtig
aan de rand van het knipperlicht dat steeds
langzamer, veel te traag, haperend overgaat.
| |
| |
Behangen met zware eremedailles
in het flitslicht van de fotografen
heel geduldig de pianist, de buschauffeur,
ook de bleke jongen van de wasserette -
men twijfelt of de generaal nog komt,
klopjes uitdeelt voor wie klaarstaat,
klappend het publiek in de erehal,
brandend van verlangen onze helden,
het volkslied uit volle borst, terwijl
er afgesproken is vijf minuten lang
confettimachine en ballonnenregen,
daarna in schoongewassen limousine
met pianomuziek naar het Vredesplein
om op te staan, niet al te opzichtig
voor de Grote Leider die steeds
langzamer, veel te traag, het leven laat.
|
|