Het Liegend Konijn. Jaargang 5

[p. 92]

De eenvoud des geloofs

Voor Adri

Het valt me op dat ik steeds ontnuchterder
en met steeds meer eenvoudig begrip
het raadselachtige weet te bewaren
en waarderen, dat ik kortom ouder word,
en niet eens zeker weet of ik dat toejuich
of betreur, of beide, of dat het mij toelaat
in een ‘nieuw uitgezette ruimte’, zoals
collega Van der H. mij opbeurend schreef.
Soms denk ik al niet eens meer aan het
gedachteloze, of dat niets blijft duren,
ook het niets niet. Zekerder van toon,
dat wel, en niet meer bevreesd voor
zin en doel en motivatie, die zitten
wel goed, geloof ik, ja, dat geloof ik.