Het Liegend Konijn. Jaargang 5



[pagina 51]
Tussen voor- en achterkamer Het is misschien wel licht bij jou maar ik heb de piano die uitkijkt op de brede rivier en de brug die elke dag een nieuwe stad inleidt. Deuren die openzwaaien naar het balkon en een bank waar dromen van komen. En ik heb de eettafel en het licht van het zuiden in het blad van de wenkende palmen. De kus die ik 's ochtends omring is slechts een herinnering, het rijke ontbijt een kruimel tussen de tenen, elk woord een vervorming in jou. We keren ons van elkaar af maar de hoeken weigeren, verankeren ons vast op de plaats. We zijn zo groot als de ruimte die we beslaan. Als de reuzenschildpad in het aquarium, breed als zijn eigen lichaam of de auto in de te nauwe garage, onwrikbaar. We geven er woorden aan; Sluiten de schuifdeuren, houden ons goed uit elkaar.