Het Liegend Konijn. Jaargang 4

[p. 124]

Tafel veertien gedraagt zich

Zoals jij probeert je nachtkanon op me af te vuren. We mogen

het niet denken

eigenlijk, maar kwam ontmanning voor? Ergens ter wereld, nu,

vroeger?

Doe niet zo raar. Je kwetst uit angst, zeker menopauze. Nog even

over je oudste:

ik houd het niet langer uit. Vannacht was de druppel. Zeg hem

dat ik scheid.

Ja scheid. Zeg <onder tafel is leven afleesbaar, een tweede,

bevattelijker> iets.

O geweldige stilte spant hun zeilen, voorwaarts! Het geluk van

de geliefden

is in beweging, ook scheep gaand: geliefden ontsnappen soms

op droomreis.

De enige hoteldanseres kronkelt in kinderlijke bogen, geeft speels

een standje.

Het paar raakt in paniek <kijk me aan wanneer ik tegen je spreek>.

Ik hoe van je.

Je wil tot zeggen. Iets ondanks alles. Tafel veertien nog iets nodig?