Het Liegend Konijn. Jaargang 4

[p. 120]

Een smeltoven van schepping

Aan de rand van een lavameer in de krater lijkt
de aarde hellewichtig: kokend magma, as en rook,

zinexplosies en het neerkomen van gloeiende stenen
en benen, snerpend als glas dat tegen glas wrijft,

maar daaronder is zacht een dreigend geruis hoorbaar.

In de zinderende lucht en het desoriënterend kabaal
lijken zwaartekracht, richting en tijd te verdwijnen.

Misschien is dat een van de redenen waarom mensen
niet vertrekken als ze worden verzocht te evacueren.