Het Liegend Konijn. Jaargang 4

[p. 106]

Over de drempel

‘Ain't it just like the night to play tricks when you're tryin' to be so quiet?’
Bob Dylan

I

Het liefst zou Henk Molenaar uit Laren zichzelf
de ruimte inschieten, maar uit zijn honderd
modelraketten haalt hij ook veel genoegen.

Kijk bijvoorbeeld eens naar de manier waarop
hij omgaat met verf en lijm. Hij blijft zitten,
hij zit vast, zijn vingers kleverig en veelgekleurd.

De radio speelt zacht maar er is eigenlijk niets
om uit te zetten. Alleen Louise en haar minnaar,
die danig in elkaar opgaan. Borsten die tepels

door truitjes priemen. Licht brandt in de kamer
tegenover. Er is geen houden meer aan.
Verwarmingsbuizen pruttelen uit verkouden kelen.

[p. 107]

II

Henk leek een makke kraai toen hij met een
handvol regen door de draaideur stapte.
Zijn mouw droop een patroon op het parket.

Wat hij zag deed hem denken aan iets
uit een droom, een zaal met rood tapijt,
een rokende schouw in de hoek.

Een vrouw bij een ouderwetse telefoon,
nog een met muntinworp, buiten een bos
dat grensde aan de ringweg. Maar zoiets

is natuurlijk niet controleerbaar. Het parket
beschadigd, hij kraste dat hij verzekerd was
in een beweging de draaideur uit.

[p. 108]

III

Je leek een verre planeet toen je het café
verliet. Over scheve klinkers ging je weg
naar huis, langs andere verduisterde huizen.

Oevers die buiten hun grenzen traden,
boeken die zichzelf niet zouden lezen.
Vorken die languit in de lade lagen.

De kat van de buren gekromd in het venster,
de sanseveria wijzend naar alle kanten,
de waterleiding opnieuw niet gesprongen.

Een mat met welkom lag aan je voeten.
Erachter de gesloten deur, de ongelezen krant,
het brandende gas, het weigerend alarm.

[p. 109]

IV

Wij gaan over drempels als over straatstenen.
Zien we de ander in de woonkamer met zijn raket,
weten we niet hoe het verder moet.

Zie daar gaan wij weer, we hebben er zin in,
zitten op schema. Ergens in de verte loeit
een sirene. Verder van huis raken we niet.

Intussen doen we gelaten, niets te veranderen
aan een situatie met ambulances gered.
We starten realplayer, google earth, teletekst.

Wat gebeurt zie je meteen in de herhaling,
de revolutie was teveel op televisie.
We staan op de drempel, zonder zegen.