Het Liegend Konijn. Jaargang 4

[p. 102]

Nostalgie

Nostalgie is niet meer wat het was.
Zoals alles weggestorven in mist,
zandstormen, satellietstoringen.

De plekken waar je gaat zijn er niet,
alleen dezelfde, andere wereld
die niemand je ooit schetste.

Verspilde tijd. De ziel een bospad,
een onverharde weg naar een veldje,
hoewel we dat graag ontkennen.

Je staat aan de rand van het bos,
blijft hangen in toen, helt over
naar nu, strandt in straks.

Nostalgie brandt in de schuren
van boeren die door je heen kijken
alsof ze je al jaren kennen.