Het Liegend Konijn. Jaargang 3

[p. 145]

Erwin Mortier

Dies irae

De bliksem sloeg in, niemand had hem de weg gewezen.
De kralen dansten op het aanrecht. Het zegel sprong.
Elke verbinding werd verbroken en de hevige wereld

zong zich los uit mijn lettergrepen.

O veelheid aan dingen ongetekend. Behemoth, Leviathan,
afbladderend verfwerk slingerstenen, het vuur en het stro,
het verrotte hout rilde in de nerven oud gebladerte

wakker.

Op de derde toon was het uur bemeten.

De rechter sprak: de bokken kom ik scheiden
van de schapen, u leid ik tot de kamers waar het linnen

droogt.

Geen lucht daar ooit verschaalt, nergens plaats

om nog verdwaald te heten. Komt, gezegenden,

vul de laden van de grondlegging der wereld, alles
daarbeneden staat te huur. De dingen draaien nog
maar in hun draden geeuwt een engel zonder oorsprong

eindeloos het spijt ons
dit nummer bestaat niet.