Het Liegend Konijn. Jaargang 3



[pagina 95]
De exacte plaats is niet bekend Na veel omwegen zitten we eindelijk op koers, de juiste weg, oorverdovend is de waarheid maar groter de verleiding. Je stond al uren langs de weg, ergens tussen zee en land, je overviel me, de bliksem zal ons spoedig treffen, witte wolken in een donkergrijze lucht. Oog om oog, je moet maar durven. Wie volgt ons? De stad staat op scherp, na de beeldenstorm de uitverkoop. Anders uitgedrukt: de afstand tussen hoog en laag is weggewerkt met één druk op de knop. De stoplichten buiten bedrijf, het rumoer afwezig, op het in grote haast ontruimde plein luiden klokken ons samenleven in. Zo trekken we hand in hand de straten door. Achter de bergen ligt een wereld voor ons klaar, daar klimmen we zo hoog we kunnen, daar is de grond nog warm, daar heeft water nog geen kleur - geven we de geest of zullen we zonder opsmuk sterven? Onze talenten zijn genummerd voor de zekerheid, het woord thuisland staat nu veilig tussen haakjes. Je dodelijke formuleringen zijn werkelijk verslavend, vreemd dat je ongestoord je gang mag gaan: we lopen hier uit vrije wil hou je je voor, niets houdt ons tegen. Wist ik nu maar wat ik van je dacht, je zou me altijd bijblijven. Nog lang niet zijn wij te vertrouwen.