Het Liegend Konijn. Jaargang 3

[p. 93]

Alle zinnen op een rij

De schade is niet te overzien, de periferie treedt vastberaden
voor het voetlicht, kriskras stuiven we uiteen, kooien zwaaien open:
leeuwen breken los, een cobra siddert door de straten.

Jij bleef achter, een transistorradiootje stijf tegen je goede oor,
de kans is groot dat je wordt aangezien voor iemand

die hier meer van weet.

Morgen klaart het op, het begrotingsoverschot houdt

de gemoederen

in vuur en vlam, de tussenstand is nu 2-2, gewonden worden

afgevoerd.

Wie dit op zijn geweten heeft. Zo staar je voor je uit, zo bestudeer je
de verwrongen uitkomst ieder uur, deze vastklittende wedloop.
Zo word je elke dag een maatje kleiner.
Reduceer je achternaam tot medeklinker en kíjk eens hoe gekend

je bent.

Een uitgekiende dans tegen beter weten in. Winkels, stranden,
wolkenkrabbers en bikini's, eeuwig licht. Rook en stof.

De vraag is: met of zonder jou. De vraag is: wie was hier de baas.

We willen niet meer wachten op versterking en schrijven

‘Het wordt donker’,

door wonderen volbracht - we hebben het maar met onszelf

getroffen.