Het Liegend Konijn. Jaargang 2

[p. 70]

Bastaardzonen

Keurmeesters van dochtermeisjes.
Wij wachten hen op als lome snoeken,
niet op jacht; zij komen ons bezoeken aan de bar.

Wij treffen het bijzonder
met elkaar. Wederzijdse schouderklopjes
alsof iemand met een tang op een dood varken slaat.

Nog een paar jaar, dan lopen onze krukken uit.
Groene wingerd woekert ons volkomen uit het zicht
terwijl wij, pils nog in de hand, onweersproken verder bomen.

Wij hebben iets bestormd, maar wat?
Wij hadden onze ogen dicht. Het licht is door ons heengegaan
en raakt nu iemand anders aan.