Het Liegend Konijn. Jaargang 1

[p. 87]

Landschap

Rond het huis ligt het landschap
Opgedoekt op tafel, tussen hem en haar.
Een kaart die hij niet kan lezen.
En ook de avond is gaan liggen in zijn taal.

Ontdaan slaapt hij nu naast haar.
Hij heeft haar niet om handen.
Zij voelt zijn zijn van steen.

Hij ligt ontmand. Hij hoort niet,
Denkt zij, hoe ik ween.
En wat ze ook streelt, ze strandt
Op de kilte van zijn knekels.