Het Liegend Konijn. Jaargang 1

[p. 86]

In memoriam Frans Stapert

Hij zat zijn dood te voeden in de kroeg
en hij wist het. Toch stierf hij in een roes
van rauwkost, melk en zelfhaat, vreemd genoeg,

maar wat is vreemd, ver van zijn dranklokaal,
een dag of twee voor kerst. Hij keek en zag
als voor het eerst zijn vaders jachtgeweer.

Franciscus Stapert, onze Frans is dood.
‘In zijn dranklokaal hielden wij van hem.’
Zo stond het in de krant. Zo werd het kerst.

Ik denk aan Frans, zijn wodkawijze stem.
Hoe lang al was hij op ons uitgekeken?
Hoe rustig zag hij elk gezicht verbleken?

‘In zijn dranklokaal hielden wij van hem.’