Het Liegend Konijn. Jaargang 1

[p. 81]

Altijd die dingen

Ze staan afwezig zichzelf te verdragen
de zwijgende dingen waarbij je moet horen
die je gevoelig vol sporen moet slijten
zodat ze gaan spreken van wie je ooit was.
Ze kraken gelaten, ze scheuren of vallen
ze liegen geheimen het kan ze niet schelen
wiens handen ze strelen pakken of breken.

Ach rottige dingen ik wil jullie treffen
met striemende woorden of zinloos geweld
dat jullie voelen hoe ik hier moet leven.
Voor mij altijd rimpels rommel en herrie
voor jullie de glans van bescheiden mysterie.
Ik woon hier temidden van stille verraders
koelbloedig veranderen zij van bezitter
houden mij even - zolang het hun past.