Het Liegend Konijn. Jaargang 1



[pagina 69]
Zijn stilte moet ons bestelen Niemand, zei je, niemand Dan wij, niemand anders ontdekte Dat opgaande bos in de stad. Ons blind instinct bespeurde Blote plekken, wild weiland Verwaaid, ons uiteindelijk eiland. En daar stond een huis opgehemeld In onze hoofden, hoog En wit op een heuvel hengelend Naar onze klim, zijn klinken Wachtend op dieven. Niemand Dan wij had dat huis daar gebouwd. Zijn stilte moet ons bestelen, Zei je, ik droeg onze boedel Naar boven, een reiskoffer vol Met andermans maskers lachend Om al die hete, verheven Larie van twee doodverliefden. Wij wisten de sporen, verlegden De wegen, verzwegen ons pad. Wij geven ons nieuwe adres Aan de wolken, het water, de vogels En vormen een paar, niemand kan het, Zeg je, dan wij met zijn drieën.