Het Liegend Konijn. Jaargang 1

[p. 19]

Over het begraven van dochters

(Voor M. en F.)

Het moet stralend weer zijn. Hitte
blaast als een mes langs je huid.

Hoog boven de boomkruinen jaagt
de wind woedend op iedere wolk.

Men ademt. Bloed spuit door
de vaten. Iemand moet zingen. Feest.

Daarna gaan wij vastberaden de poort uit,
een wereld in vol krentebollen, laarzen

en letters. In ons begint een eeuwige
draailier te zoemen: zij zijn er geweest.