Libertinage. Jaargang 5

[p. 14]

[P.H. ten Hoopen: gedicht]

***

Mijn dagboek heb je volgeschreven
rood groen rood groen
de coccen van Miro
vullen bladzij na bladzij
je schildert met woorden
en je acteert met
je monotone verbijstering:
eens zal hij worden gehoord

Geloof je nu nog steeds
aan die mystieke mest
aan al die zwevende jaren
die wij hebben geradbraakt
aan het treinstel illusies
dat wij eenvoudig negeerden
omdat zij zich zo dikwijls in preken likkebaarden
in usum Delphini

waarom schrijf je niet iets
als de comedie humaine
zodat ik je kan ruiken
zodat ik je kan horen lachen
zodat ik je kan zien huilen
in de zon in de warme middag
en zo nu en dan in de schaduw
die geen afbreuk doet aan je eerlijkheid

P.H. ten Hoopen