| |
Refereyn.
Vruchtbarige Lia, mechdelijc, groeysele
Warachtige Moedere, alder puerste maecht
Nazareths rancxken, duechdelijc, bloeysele
Wiens ootmoedich herte, den Vader behaecht
Morgensterre, die claer, door den nevel daecht
Soetherige Hester, Israels glorie
Bequaemsts Iael, die Sisaram plaecht
Strijtbaer Iudith, Ierusalems victorie
Svads dochter, sheylichs geests bruyt, soons Cyborie
Der rechtveerdiger eere, sondaers verbindinge
Lof seyt u herte, in, verstant, memorie
Bloemken vry, vander vrouwen vermaledijdinge
Ave, sonder wee, bracht Gabriel tijdinge
Gratia plena, die gratie hebt vonden
Dominus tecum, om smenschen bevrijdinge
Benedicta tu, bedwingster der helscher honden
In muheribus, reyne van erfsonden
Hoe ic u ter eeren mijn stemme laet clincken
Ghy zijt meer lofs weert dan ic can bedincken,
De cracht des alderhoochsten u belommert // heeft
Gods geest is u overcomen, inde dracht
Van alder pijnen ghy onbecommert // bleeft
| |
| |
Doen ghy t’heylich der heyligen ter werelt bracht
Lof dageraet, middel tusschen dach en nacht
Daer de sonne der rechtveerdicheyt, heet wtstraelde
Soetmondige sucade, alder hoochste geacht
Wiens hulpe diese begeerde, noyt en faelde
Advocata nostra, die den brant af taelde
God versoent, den mensch verbidt, en plagen mineert
Lof zeeschelpe,daer s’hemels dan in daelde
Daer de puerste peerle wt is gegenereert
Lof vrouwe der werelt die in thoochste triumpheert
Poorte des hemels, ons hope ons leven
V weerde, boven alle creatueren passeert
In Hemel in eerde naest Godt verheven
Daer d’Engelen voor knielen, duyvelen voor beven
En alle Sancten duysentich lopen schincken
Ghy zijt meer lofs weert, dan ick can bedincken.
Lof in wiens dienst alle Engelen wacker // zijn
Lof Iacobs leeder die totten Hemel streckt
Vwen rueck, is als eenen bloeyenden Acker // fijn
Die Isaaxk heeft, tot benedictiën verwert
Lof suyver lelie, noyt met sonden bevlect
D’Engel des vreets, vroech u mondeken custe
Lof Salomons tempel binnen met goede bedect
Lof vreuchdelijck Paradijs, vol van welluste
Lof die dweenende kint, van Bethleem suste
Der Propheten voorweten, der Vader verlangen
Lof gulden throon, daer Salomon in ruste
Ghy spijse daer wy al voetsel af ontfanghen
Lof suetsten mondeken, lof blosende wangen
Lof Nardus bloemken, lof purpuren gardijne
Die voor sancta sanctorum was gehangen
Lof Olijve, confortatijve medecijne
Onrottelijcke Arcke, reyn Sethims schrijne
Diemen buyten, en b innen, met goude sach blincken
| |
| |
Ghy zijt meer lofs weert dan ick can bedincken.
Lof schone Abigail, die David spijse // brochte
Waer door hy het sincken zijnen toren
Lof voorsienige maecht die als de wijse // sochte
Den tiende penninck, door t’Vrouken verloren
Rijckelijck schatcamer, der hemelscher tresooren
Lof Davids slingere, lof Moyses roede
Die Pharao deedt inde roy zee versmooren
Dwelck den Israeliten, verginck te goede
Lof Ioachims dochterken, edelst van bloede
Sunamijts vrouken, Davids weertste care
Lof blinckende wolcke, die behoede
Voor den vyant der sonnen, d’Israelische schare
Lof middelersse, tusschen God en den sondare
Die Gods wrake verbidt, die soude geschien
Lof schijnende licht, gestel topten candelare
Der heyliger kercken, daer wy al af sien
Lof havene, daer die schipbrekige toe vlien
Die inde Zee van mistroosten wanen verdrincken
Ghy zijt meer lofs weert, dan ick can bedincken.
Al const ic met engelschen tongen // spreken
En al waer ick als Cicero eloquent
Al mocht ick als Paulus, onbedwongen // preken
Ick en sou niet volprijsen, dit vrouken ient
Wiens maechdelijc herte, vol duechden geprent
De geest des Heeren, amoreuselijc raecte
Lof die wten Hemel troct, door u consent
Den Schepper die hemel, en eerde, maecte
Lof die boven Cherubin, in liefden blaecte
Daer Gods cracht, haer wonderlijck in heeft vertoont
Lof Cedar, die t’fenijn, dat Eva smaecte
Hebt verjaecht, en der vrouwen schande verschoont
Bethsavee, aen Salomons rechte hant gecroont
| |
| |
Lof verheven santinne, heerlijck ghecroont
Met twaelf sterren, gecleet metter Sonnen
Lof die d’Engelen met volloven en connen
Dus seg ick broosch vat, wiens sonden stincken
Ghy zijt meer lofs weert dan ick can bedincken.
|
|