Leven van Sinte Clara

¶ Hoe Sinte Franciscus ende sijn gesellen waren op getoghen inder stede tot Sinte Mariën der Engelen. Dat XXXVII capittel

Franciscus, die knecht des oversten Gods, als hij stont tot Assise ende dicwil die heilighe bruyt Christi Claren met sijn heilige vermaninge versoecht, ende sij badt weder om met groeter begeerten hem, dat sij doch eens met malcander eeten mochten, welc Sinte Franciscus altijt versmade, waer of Sinte Franciscus' gesellen - aenmerckende die groote begeerte deser heiliger joncfrouwen - seyden tot hem:

- "Vader, ons dunc dat dese strengicheit van u en comt

[fol. 24va]

niet uut godlijcker minne, dat ghij deser heiligher maget Clara niet en verhoert, welc - bij sonder overmits u predicacie - u eerste dochter is geweest ende heeft alle dinc versmaet om den Heer te dienen. En mach sij niet eens met u comen te eeten? Want had sij bij avontuer grooten dinghen begeert van u, sij soudese vercreeghen hebben. Sij eest doch wel waerdich dat ghij haer hier in consenteert?"

Sinte Franciscus antwoerde:

- "Eest dattet u oerboer dunct, ic consenteert mede. Ende op dat sij te meer vertroest sij, soe wil ic dattet ghesciede tot Sinte Mariën der Enghelen, want sij heeft langhe tijt Sinte-Damiaens ghesloten gheweest ende als sij dan comt totter eerster steden harer bekeringhen, soe sal haer geest wat vernuwen dat sij daer met ons eeten mach."

Ende doen die tijt daer toe geordineert was, soe quam Clara met een ghesellinne, om dat gebot

[fol. 24vb]

des heilighen Francisci te voldoen, ende Franciscus met twee broeders. Ende doen sij ter steden quam daer die heilighe man was, soe gruete hijse vriendelijc, mer sij socht - naden woerden Gods - eerst dat rijc der hemelen inder kercken. Ende doen sij haer reverencie gedaen hadde voer dat belde der ombevlecter Maghet Maria ende alle die steden daer sij die beginsel bekeringhe ghenomen hadde, versichte sij met haren gebede.

¶ Hier en binnen soe naecte die ure des eetens ende soe aten sij nader manieren des heilighen Vaders - die tafel liggende opter aerden - als die arme luyden plaghen ende hij sat eerst met sijnen gesellen ende Sinte Clara met haer gesellinne. Ende alle die ander broeders saten aen een ander oetmoedighe tafel.

¶ Voer dat eerste geestelijc gerecht began Sinte Franciscus soe suetelijc ende hoochlijc te spreken van Gode, soe dat die heilighe Vader ende Sinte Clara met haer gesellinne

[fol. 25ra]

ende alle die ander die aen die tafel saten alte samen inden geest op ghetoghen worden. Ende als sij dus saten metten oghen inden hemel ende die handen ghevouwen ende ten hemel gerect, soe wies die vlamme des godlijcken viers alsoe opt huys sienlijc, soe dattet volc van Assise ende voert alle dat volc dat daer omtrent woende quamen gelopen ende meenden dat die kercke ende tcloester van Onser Vrouwen ten Engelen ende oec dat bosch dat daer bi lach gebeernt hadde ende daer om quamen sij gelopen om hem te baten te comen ende den brant te blusschen. Doen sij quamen totter steden daer sij saten, die dit ghesien hadden, soe vonden sij ende sagen alle dinc onverbrant ende ongequest. Ende sij ghinghen binnen int huys al verwonderende ende vonden daer dese heilige menschen sitten aender tafelen ende dat sij alheel op getoghen

[fol. 25rb]

waren tot Gode inden geest ende dat sij alle om gecleet waren metter godlijcker claerheit, uut welcken sij vermoeden dattet geen materiael vier en was dat sij saghen, mer om dat heilige ende vierige gheselscap dat daer bij een was, soe was dat een godlijcke vlamme geweest. Sij ginghen weder thuys ende waren daer mede zeer ghestichticht ende vertelden den menschen die wonderen Gods die sij ghesien hadden. Ende als dese heilighe Franciscus ende Sinte Clara metten anderen aldus vermaect waren metter godlijcker spijsen, soe proefden sij luttel oft niet veel van lichamelijcker spijsen.

Ende ten laesten soe is Sinte Clara, met haer gesillinne weder tot Sinte-Damiaens gegaen ende doen die susteren haer saghen comen, waren sij zeere verblidet, want sij sorchden datse Sinte Franciscus setten souden in een ander cloester om dat regiment aen te nemen gelijc hij te voren gedaen hadde met haer suster Agnes. Want hij sprac

[fol. 25va]

somtijden tot Claram:

- "Bereyt u altijt of ic bi aventuren u senden woude tot een ander stede daer ict u gebiede."

Ende sij antwoerde altijt als een dochter der ghehoorsamheit:

- "Vader, ic bin berijt onderdanighe te wesen tot allen dinghen daer ghij mi toe ghebiet".

Ende van dier tijt voert soe bleef sij daer besloten tot dat sij sterf.