Leven van Sinte Clara
(1998)–Anoniem Leven van Sinte Clara– Auteursrechtelijk beschermd
[Folio 18rb]
| |
te swighen dan te spreken, want sij sulcke dinghen dede in welcken die wonderheit des horens soude kyven met die waerheit der dinghen. Want een eenvoudigen roc ende een grove mantel van snode laken droech sij, meer om haer lichaem te decken dan te verwermen, want dat laken was grof ende ruuch ende vele groover dan Sint Franciscus' cleeder. Ende sij en hadde oec nye eenighe gebruykinge der scoenen aen haer voeten, mer altijt ginc sij metten bloten voeten. ¶ Ten was haer niet groet dat sij alle dage vaste ende dat sij een bedde ghebruycte sonder pluymen. In desen dinghen dede sij gelijck den anderen susteren, ende daer om en had sij hier geen sonderlinge verdiente of. ¶ Mer laet nu die herten der horres bevresen ende die oren verwaren. Och, wat overdrach was des maechdelijcke vleische metten verkens huyt! Dese heilighe maghet hadde eenen roc van een verkens huut haere laten maken, welc sij | |
[Folio 18va]
| |
verborghen onder haeren roc droech, daer sij dat sachste af ghesneden hadde. Dit droech sij, dat scarp aen haren bloete lichaem. Ende som tijden soe droech sij een cleet van peerden haer dat met cnopen te samen geweven was, dat sij tot veel tijden met haren banden gorde om haer naecte lichaem. Dit cleet hadde sij een van haren dochteren geleent, die daer om gebeden hadde. Welc doe sijt aengetogen hadde ende began die herdicheit ende scarpicheit te voelen, sij en hadt soe begeerlijc niet ghebeden; sij en gaef noch blijdelijker weder om. Die bloete aerde ende somtijt die herde wijngaert rancken waren haer bedde ende een groet haert hout leydese onder haer hoeft voer haer oerkussen. Ende in lancheit van tijden - overmits crancheit haers lichaems - soe ghebructe sij somtijts onder haer lichaem ghecapt stroe, ende onder haer hoeft wat hoys ende cafs. | |
[Folio 18vb]
| |
Ende als sij haer lichaem aldus strengelijc gequelt hadde, soe began sij een groote siechte te crighen. Ende overmits dat gebot van Sinte Franciscus soe gebruycte sij een wijl tijts eenen sac met caf ghevult. |
|