Leven van Sinte Clara

¶ Van haer kentscap des heiligen vaders Francisci. Dat VIII capittel

Die salighe maget Clara, betrouwende inden Heere,

[fol. 6rb]

Die bekinde dattet sorchlijcken waer inden vier te sijn ende niet verbernen, of met pec omme te gaen ende daer of niet besmet te worden, oft onder waerlijcken luden een geestelijc leven te leyden. Ende - overmits godlijcke in spreken - hoerde sij seggen van dien vierlijcke naem haers medeborghers Sinte Franciscus, die welcke als een nyewe mensche die vergeten wech der volmaectheit weder om overmits sijnen doechden vernyewen soude, ende den wech des levens die - overmits die traecheit des menschelijcken gheslachts - onder die voeten ghetreden was, weder om maken soude, ende die den hemel die gesloten was om sonden der menschen, met sijn exempel - gelijcke die ander Helias - weder opluken soude. Desen Franciscum begeerde Sinte Clara, als een herte begeerlijc is totter fonteyne der wateren, te siene ende met hem te spreken.

Ende dit vernemende die heilige

[fol. 6va]

vader die oec als sij zeer vierich was inder minnen Gods, doen hadde hij oec groote begeerte dese graciose maghet daer een groote fame of quam van hare duechden, met haer te spreken. Ende hij die gecomen was ende geseynt in deser warelt te stryden teghen den duvel om den roef die hij genomen hadde weder om totten hemel te brenghen, soe dochte hij in hem selven oft hij desen edelen roef mochte nemen ende verlossen van deser scalcker ende vercopense den Heer Jhesum Christum. Ende aldus soe visitierden sij dicwil malcander: nu hij tot haer ende sij weder tot hem. Ende op dat die venijnde tongen hier om tusschen hem beiden yet of mochten ofspreken, soe matichden sij haer visitacie tot malcander, om dat daer geen quade suspicie tusschen hem beyde of soude comen.

[fol. 6vb]

¶ Aldus soe plach sij tot hem te comen met een gesellinne ende plach te kiesen die heymelijcste weghen om dien heilighen man te versoeken, wies vierighe woerden boven alle begrijp des menschen haer seer behaechlijc waren; ende hoe sij dicker tot hem quam, hoe sij alle tijt meer godlijc ontfunct wert ende altijt meerre begheerte hadde tot hem te comen. Ende haer dochte in haer selven dat sij gevonden hadde den enghel des raets ende met alle vliet begheerde sij sijn woerden te omhelsen.