Een lees- en zangboekjen voor de jeugd

[p. 53]

N^o 31 - (LXIII).

1.

^(*) ‘'k Hoor U zuchten, 'k hoor U klagen,

Waarom is 't, dat Gij zoo weent?

Is 't om dat Gij zijt verkleend

En des menschen kleed zult dragen?

Neen, voorwaar, want al uw wensch

Is te wezen bij den mensch.

(*) Maria spreekt.

2.

Moet uw schreyen mij doen denken,

Dat Gij honger lijdt of dorst?

Zie, daar is de moederborst;

Zachte laving zal ze U schenken.

Neen, het is van dorste niet

Dat zoo menig traantjen vliet.

3.

Liefste Kind, 't gaat mij ter harte,

Dat Gij nog niet op en houdt:

Zijn de doekjens al te koud,

Doen ze uw teêren leedtjens smarte?

Neen, dit is 't, o Kindtjen, niet,

'tGeen U brengt in zulk verdriet.

[p. 54]

4.

Ik en weet niet, waar ik 't hebbe,

Dat Gij nog zoo bitter schreit:

Zijt Gij al te hard geleîd

Op het stroo van deze krebbe?

Doet U nacht, of koude, of pijn

Kindtjen, zoo mistroostig zijn?

5.

Jesu, Lamken zonder vlekken,

Is 't van koude dat Gij krijt?

'k Zal U, Zoon gebenedijd,

Met meer hooi en stroo gaan dekken.

Neen, 't is om geen koude lucht

Dat uw mondtjen beeft en zucht.

6.

Liefste Kind, wat is de reden,

Dat Gij schreit zoo droef en bang?

Weent Gij, teder wicht, zoo lang,

Wijl Ge zijt geboren heden

In deze' armen beestenstal? -

Of zoû 't zijn om Adams val?

7.

Ja, 't is om de band en boeyen

Van de menschen dat Gij weent;

't Zijn de zonden der gemeent'

Die uw oogjens dus doen vloeyen.

[p. 55]

 

Liefste Zoon, ach schrei niet meer;

 

't Is genoeg voor dezen keer.’