Een lees- en zangboekjen voor de jeugd

† N^o 21 - (XLVII).

1.

's Nachts, als het aardrijk lag in ruste,

In 't allerstilste van den nacht,

Zat daar een Maged neêr, en kuste

't Kindtjen, dat zij ter wereld bracht:

't Is of dit Kind ‘den mensche mint,

Den mensche God zoo slecht gezind:

Zijn liefde woû ‘in nacht en koû

Geboren zijn van eener vrouw.

2.

Vogeltjens, die met zoeter kelen

Aan onzen Hemel tiereliert;

Vischjens, die op het water spelen,

Runders, en kruipende gediert',

[p. 37]

 

Vraagt hoe dit Kind ‘den mensche mint,

 

Den mensche, God zoo slecht gezind:

 

Waarom Het woû ‘in nacht en koû

 

Geboren zijn van eener vrouw.

3.

Herdertjens, zoo oprecht van zinnen,

Harten, zoo blank, ik vraag het u,

Harten, die weet van vurig minnen,

Al is uw tale plomp en ruw:

Waarom dit Kind ‘den mensche mint,

Den mensche, God zoo slecht gezind:

Waarom Het woû ‘in nacht en koû

Geboren zijn van eener vrouw.

4.

Engeltjens, die van God den Vader

Zijt in de dienst van 't Kind besteed,

Is er van u-liên al te gader,

Een, die het wonder andwoord weet,

Waarom dit Kind ‘den mensche mint:

Den mensche, God zoo slecht gezind:

Waarom het woû ‘in nacht en koû

Geboren zijn van eener vrouw.

5.

Kindeken, dat Gij 't uit woudt leggen,

Waarom Gij dezer armoê lijdt:

[p. 38]

 

Ach, Gij en kunt niet anders zeggen

 

Dan om dat Gij de Liefde zijt;

 

Daarom, o Kind, ‘is 't dat Gij mint,

 

Den mensche, God zoo slecht gezindt:

 

En dat Ge woû ‘in nacht en koû

 

Geboren zijn van eener vrouw.