De kwelende zangberg, vercierd met veellerhande nieuwe airen

[p. 22]

Het Winterleven.

Den Berg Sorakte hoog verheven,
De Bosschen wien haar kruynen sweven,
Ten hemelwaart wyt uitgestrekt,
Ziet gy behangen en bedekt,
Met sneeu - w zo blank als een albast:
De stromen zyn bevrosen digt en vast.
Stookt lustig hout, Om te verdry - - ve,
De kou waar door je zoud versty - ve.
O Taliargh schenkt oud en puyk,
De wy - - n

[p. 23]

uyt u Sabynse kruyk,
Leeft vro - - - - - yelyk dat is u best,
De Goden wilt bevelen voort de rest,
bevelen voort de rest.