't Kortswylige steekertie

[p. 170]

[Kniertje sadt aan d’Amstel Y]

Stem: Laura sat laast an de Beeck.

Kniertje sadt aan d’Amstel Y
En haar oogh dreef naa de baaren
Met ‘er vryer aan ‘er zy
Daar gingh zy het hem verklaaren
Dat sy wou na Inje vaaren:
Denckt of hy had groote rou,
Want hy wou tot Amstel blyven,
Daar begon dit paar te kyven,
Want zy had zijn eygen trou.

Voort soo schyt dit lieve paar

Dogh hy gingh de liefde staaken,
Kniertje die sou naar haar vaar,

[p. 171]

- - - - - - - -

Van die Iuffr. en Monsr.

Iuffr.

Wanneer de wigters kooseren Taat,
Taat, Taat, myn hertje open gaat.

Monsr.

Iou ysig vlysie daar je bent,
Hoe kom im aan dit Noorder ent,

- - - - - - - -

Maar sy konde niet klaer naaken
Dat zy brack kont zyt weer maacken
Soo was zy en bleef een vrou:
Maar nu is het al verlooren,
Haar lief heeft een aar verkooren,
Kniertje leeft nu sonder trou.

[p. 172]

 

 

Denckt eer of dit kniertje spyt

 

Die haer mindt moet zy verliesen

 

En haer lief die is zy quyt

 

Konse weer een ander kiesen

 

Maar sy heeft niet te kaddiesen

 

Om dat zy haer trou niet hiel

 

Gafse weer al met verachten

 

Daarom moet zy nu wel waghten

 

Om dat zy der eerst af viel.

Uyt.

K.B. Niet varder.