Het tweede deel van de koddige olipodrigo

[p. 202]

Op het bovenstaande Graf-Schrift van Henrik Bruno.
Aan den zelven.

KUnt gy, doodt zijnde, dus verwonderlijk u malen
Doorkunstige Poët? met kleuren die geheel
't Verstant betoveren; gelijk een dier Juweel
Gewoon is 't weelig oog op haar beschou t'onthalen?
Dan is 'er voor Apell' geen eer van u te halen.

Men schildert geen verstant, noch verwe, noch pinceel,

Hoe kunstelijkt gevoert, treft u volmaakste deel.
Men maal' hem levenst' dan met verf van Zonne-stralen,
Dat voegt Apollos Zoon. Die goddelijke kleur
Maakt dat men Bruno kent de wijde Werelt deur!

[p. 203]

 

Zoo lang de Werelt staat zal hem geen Graf beparken.

 

Die zoo ter Werelt is, is uit de Werelt ook!

 

Besluit de Werelt hem? hy meê. Hy achtze rook.

 

Dies puft hy Tomb, en Graf, en wight der zwaarste zarken!

 

 

 

I. Boogaart.