Het tweede deel van de koddige olipodrigo

[p. t.o. 85]

f 85

[p. 85]

Hecubaas klacht,
Over de rampzalige dood van de geofferde Polyxena, uit P.O. Nazo 13. Boek.

Toon: Ay schoone Nimph, &c.

WAt hoopt g'op mijn al ramp en ongelukken,
O al te wreede Goôn!

Most gy op 't laatst mijn noch het hartste drukken,

Was 't niet genoeg van Kroon
En Scepter mijn zo schandig te beroven?
Most dan de eer - naam van Derdaan
Geheel en al te gronde gaan,

En gantsch verdoven?

[p. 86]

2.

Most dan het bloed, en de onnozelheden

 

Van mijn beminde Polyxeen

 

Achilles schim, laas! stellen noch te vreden,

 

En uw? most zy ook heen?

 

Kost gy door 't bloed van thien verslage Zonen,

 

Gesneuvelt voor mijn oog in 't velt,

 

Goôn, niet te vreden zijn gestelt,

 

En haar verschoonen?

3.

Ik dacht, helaas! her staal wood op geen vrouwen,

 

Dat trooste mijn in druk,

 

t'Wijl dat ik zou mijn Polyxeen behouwen,

 

Maar tot meêr ongeluk.

 

Achil, 't verderf en geeszel der Trojanen,

 

Vervolgt mijn bloed noch na zijn doodt,

 

En mijn van 't eenigst heul ontbloot,

 

O bloed'ge tranen.

[p. 87]

4.

Ach, ach! het leedt, en d'algemeen ellenden,

 

(Wijl 't alles is verdelgt)

 

Die heeft een endt; mijn ramp en heeft geen ende,

 

Wijl d'aardt in 't endt noch zwelgt

 

Het laatste bloet van Priaams waarde telgen:

 

Waardt gy dan vruchtbaar' Hecuba,

 

Om dat Argiefsche wreedtheit, ha!

 

Uw zaat zou delgen?

5.

Wie dachte oyt, dat gy Priaam zoudt wezen

 

Noch lukkig naar de groote val

 

Van Ilium, dat elk wel eer deê vrezen,

 

Na 't endt van een getal

 

Doorluchte Zoons, en zo veel dapp're Vorsten,

 

Die thien jaar keerden 't Grieks gewelt,

 

En 't Troys' en 't Asiaansche velt

 

Met bloet bemorsten?

[p. 88]

6.

Wie had dat (zeg ik noch eens) konnen denken,

 

Naar dat in gloeijent puin

 

Hy had de glans van Troijen zien verdrenken,

 

En 't cierzel van zijn Kruin?

 

Hy is 't nochtans, wijl hy de droev' ellende

 

Van mijn, en Polexeen niet ziet.

 

Ha Goden, waar zal mijn verdriet

 

Op 't laatst noch enden?

7.

Maar, laas! most noch tot meerder ramp, mijn waarde,

 

Uw graf zijn in dit Landt,

 

Gantsch vreemt en niet in Vaderlandsche aarde,

 

Daar gy een hand vol zant,

 

En anders niet tot uitvaart krijgt dan weene.

 

Dit riep al zuchtend Hecuba,

 

Terwijl ze zweem op 't Lijk by na

 

Van Polexene.

 

 

 

G. Verbiest.