Het tweede deel van de koddige olipodrigo

[p. 63]

Didoos klachte;
Virgilius gevolgt.

Toon: Je ne puis Eviter.

O Kleed! my eerst zo waart,
Wijl my, op dezer Aardt,

De Goôn en 't luk in voorspoed leven deên,

Ontfang mijn Ziel nu meê,
En help my uit dit wee!
Ik heb mijn levens - baan ten end getreên,
Mijn Ziel zal varen,
Uit dit Huis vol pijn,
Over Stigis baren,
En ten Afgrond wááren,
In veel grooter schijn.

[p. 64]

2.

Ik heb, 't welk my verlicht;

 

Een groote Stadt gesticht;

 

En al mijn Vesten noch volbouwt gezien.

 

Zicheus droeve Moort

 

Gewrooken zoo 't behoort,

 

En mijn bloed-ziekke Broer betaalt door 't vlien.

 

Lukkige Elize!

 

Geen grooter luk

 

Kost ghy verkiezen.

 

Maar de Vloot verliezen

 

Doet mijn vreugt in druk.

3.

Bedroefde Dido, zult

 

Gy, in dit ongedult,

 

Noch ongewroken sterven? neen, ô neen.

 

Doodt helpt my uit d'ellent,

 

En maak mijn ramp ten endt;

[p. 65]

 

Zoo lust het my te dalen naar beneên.

 

Troyaan, gy wreede,

 

Verzaadt u op zee,

 

Met dit dootvier heede,

 

En voer 't lijkdacht mede,

 

Tot uw ramp en wee.

 

 

 

J. Dullaart.