Het tweede deel van de koddige olipodrigo

[p. 40]

Kupidoos fratsje.

Toon: Kooker Ianszen.

KUpido, dat olik guitje,

Proefde lest wat Nectar-zop;

Dies hy, als een dronke snuitje,

Kreeg de quinten in de kop,

't Gatje vol,

't Hooft op hol,

Suisse-bollent op, en neer,

Vloog hy, draajent,

En heel swaajent

Op zijn wiekjens heen, en weer.

't Snaakje, naar veel kromme zinke,

Kreeg een groene Mof in 't oog,

[p. 41]

 

Hy riep, wéérje, uit de kinke,

 

En hy spande ras zijn boog,

 

't Looze wicht,

 

Schoot een schicht

 

Deze hummeling in zijn pens,

 

't Greuntje lonkte,

 

Want 't ontfonkte

 

Onze Knoet, naar 't Boefjes wens.

3.

Liber Hans, wat kumt mich weder?

 

Riep den AElink, ohn werd bleek,

 

Hy smeet Zeyz', ohn Wood-zak neder,

 

Ohn stund, wi ain Oel on keek,

 

Doe de vlam,

 

Hooger klam,

 

Schoot hy Bokx, ohn Wambus uit,

 

Om de hette,

[p. 42]

 

Te verzette,

 

Want het zweet liep langs zijn huit.

4.

Och, riep hy, wat wurt mik ubel!

 

Ha mai, bluet, wat ben ich heet!

 

Zo ich um dem Deern snubel,

 

'k Sweer, dat schol ues voor zijn leet,

 

Ohn main Oeum,

 

Ohk main Meum,

 

d'Olde Hekxze, die 's naghs raidt

 

Up dem Bezem,

 

By gants krezem!

 

Dien mik zuberde van Graidt.

5.

Doer met tog he doe upt grimmen,

 

Wie ain Reu, zo dat zijn bek,

 

Door alt quil, te hand gink glimmen,

 

Uft ze was vertint met Spek.

[p. 43]

 

Ohn he zongk,

 

Hoe zijn longk,

 

Naar zijn smukke Graitken hongk,

 

Jo he wolze,

 

Ohn he zolze,

 

Schuen hoe scheif, ohn dwars zy sprongk.

6.

Doe gink hy zijn plunje hangen

 

Met zijn Zeyzen op zijn schoft,

 

Snokkent gink hy, met verlangen,

 

Naar zijn Grait, hy heeft gekoft

 

Scharre-bier,

 

Om het vier

 

Wat te lesschen; maar ho! ho!

 

't Hulp al nichel

 

Unsze Michel.

 

Bloet wat lachten Kupido?

 

 

 

W. Schellinks.