Den koddigen opdisser. Deel 1
(1678)–Anoniem Koddigen opdisser, Den– Auteursrechtvrij
[pagina 179]
| |
GOede Vrienden en Vriendinne,
Op 't versoeck, doch ongenoot,
Koom ick, met verheugde zinnen,
Met mijn bootjen in u vloot:
Niet om wat met u t' ontbyten,
Of te sitten aen den dis,
Neen, ick soeck hier wat te slijten,
En dat is een zootje vis,
Visjes van besondre smaken,
Elcken maechje nazen eys,
Meest om Meysjes te vermaken;
Hey! wie koopt hier vis als vleys?
Exelente Pietermantjes,
Blancke Snoeckjes, Purmerpos,
Vatse, Meysjes, metje handtjes,
Maeckme van dit resje los.
| |
[pagina 180]
| |
Dat zijn visjes, noyt geen stijver,
Noit geen frisser, noch gezont,
Om te zetten in je vyver,
Of te steeken in je mondt.
Hoe is 't beursje nu soo schaersjes?
Meysjes, waerom koopje niet?
Benje juyst belust op Baersjes?
Die zijn voort, gelijckje siet.
't Baersjen, om wat voort te teelen,
Is nu by een Vyvermaeght,
Die wouw met het Visjen speelen;
Maer sy heeft het so vergraeght,
Dat het sprongh in haer riviertje,
Daer is 't nu in vrye vreugdt,
En dat weeligh water-diertje
Toont het Meysjen daer sijn deugt.
| |
[pagina 181]
| |
Want als sy, door lust gedreven,
Werpt de Baers haer angel toe,
Dan weet hy daer mee te leven,
Dat sy noyt die deun werd moe,
Loofje't niet? laet Hamburgh spreken
Met haer scheep-rijke Elbestroom,
Daer de Ionffets niet ver weecken
Voor dit Baersjen, fris en vroom.
Hangelburg teeg self aen 't hanglen,
Als dees Baers aen d' Elbe quam.
Maer 't loos visjen wou niet manglen,
Voor de lucht van Amsterdam.
Een Bruyn-ooghje Catharijntje
Lagh de kriele Baers in 't hart,
Die wel een Hamburghs dosijntje
Om dit Bruyntje tegen wert.
| |
[pagina 182]
| |
Siet, gy lodderlieve beekjes,
Sulck een soetheydt heeft mijn vis;
Voelt'er niemant dan noch treckjes
Na het resje dat hier is?
Noch eens roep ick: Purmerpossen,
Blancke Snoeck, en Pieterman.
Hey! ick sie my al verlossen,
Elcken Meysje knickt me an,
Daer, ick geefze all' ten beste,
Noodt'er my slechts op te gast,
Repje visjes, roer je leste,
Houd je aen de koopsters vast,
Toon je lustigh, vley met yver,
Springh eens fris en lustigh om,
Datje mee raeck in de Vyver,
Dat 's je erf en eygendom.
EYNDE. |
|