Den koddigen opdisser. Deel 1

[p. 18]

Bruylofs-Lied.

Voys: La Montarde Reformé, of Gereformeerde Mostaart.

'k WEd Speelnootje, dat de Bruyt
Schoon haar lust ontbreeckt tot eeten
En haar honger is gestuyt,
Die haar weten maar mocht weten,
Wenschte datse was hier uyt;
'K wed dat Neeltje, mijn gespeeltje, In haar keeltje
Liever had,, van haar Bruygoms soete nat.

Vraagh eens Speelnood, uw Gespeel,

Of sy oock begeert een proefje,
'K heb by my daar van een deel
In een vlesje sonder schroefje;
Maar 't is goed, al is 't niet veel,
'K wed dat Kuyckje, In haar kruyckje, Beter puyckje

[p. 19]

 

Niet en heeft,, schoons'er vry wat meer voor geeft.

 

Holla! best ist dat ik swygh,

 

Dat in 't vat blijft sal niet suuren,

 

Of ick schoon geen Koopluy krijgh,

 

Goede waar die kan wel duuren;

 

Roep ick (koop wat) dat ick hijgh,

 

Staanse gapen, soo wanschapen, ja als apen

 

Niemand spreeckt,, daar het yder aan ontbreeckt.

 

Hoor Speelnootje, wilje mijn

 

Niet gelooven, gaat het vragen;

 

Is mijn waar niet soo als sijn,

 

'T salder u voor niet in dragen,

 

't Is soo delicaat een wyn;

 

Sulck een wijntje, daar van Trijntje, kreegh een kijntje;

 

Dat de Bruyt,, 's Nachts sal laden in'er schuyt.

Veneris, fic, sic, juvat ire per astra.