Klioos kraam. Deel 2

Op de Doodt Van den Heer Geeraardt Vossius, Kanonik der Aartsbisschoplijke Kerke te Kantelberg, Professoor der Historien in de doorluchtige School t' Amsterdam.

DE Wijsheit, gaauw in 't onderzoeken,
Riedt VOSSIUS, uit al zijn boeken
Van alle talen, zonder tal,
De schepping van dit groot Heelal
Met kunst beknoopt by een te garen,
Op 't spoor der Godtgewijde blâren:

[p. 114]

 

Op datmen daar door merkte en zag

 

De wondren van een ieder dach:

 

Hy zou, met welgeslepe zinnen,

 

Dit hemelwerk op aard beginnen:

 

Maer och zijn eindt, zoo dichte by

 

Was nu verloopen als 't gety.

 

Hy sprak van 't allereerste leeven,

 

En och hy moet het zelf begeven.

 

De Doodt, daar nimmer iets af mag

 

Dan zomtijdts een gemaakte lach,

 

Was toen verheught en uitgelaten

 

En lachte en grinnikte op de straten;

 

Gelijk de Nijdt, die 't herte knaaght,

 

Zich in een anders rou behaaght

 

De VOS, heel afgerecht op 't zeggen,

 

De werelt in de wieg zou leggen,

 

Maar och de Doodt, vol loze list,

 

Wierp hem van acht'ren in de kist.

 

Mem hoef geen lijk-trompet te steken,

 

Om zijn geleertheit uit te spreken,

 

Die is bekent by out en jong:

 

En ieder boek verstrekt een tong,

 

Waar door de Faem, by alle talen,

 

Zijn glory eeuwig zal verhalen.

R. Anslo.